Sacrum Profanum 2016 – Whale Watching

Tegoroczny festiwal Sacrum Profanum zainteresował mnie szczególnie ze względu na kampanię Bedroom Community.

Ten występujący na scenie kolektyw pochodzi z Islandii – tego małego państwa, które przechodziło niegdyś trudną sytuację gospodarczą.

Głównym motorem napędowym islandzkiej drużyny jest renomowany producent Valgeir Sigurosson, który zaprasza przyjaciół do swojej sypialni (sic!), gdzie tworzą wspólnie muzykę. W trakcie krakowskiego festiwalu na scenie pojawił się z klasycznymi kompozytorami: Nico Muhlym i Danielem Bjarnasonem. Znaczna część ich kompozycji była napędzana przez instrumentarium orkiestrowe.

Oczywiście Sigurdsson figuruje w tej kolaboracji w roli producenta i inżyniera, dzięki czemu zwinnie i lekko potrafi uchwycić nagranie z wielką jasnością i ciepłem, dodając przy tym do całej formuły nieco współczesnej cyfrowej magii. I choć jego kompozycje wydawały się być nieszczególnie skomplikowane dla mojego ucha, to chaotyczne ciągi, niesforne metaliczne brzmienia, nieparzyste dźwięki perkusyjne i szum na całej linii pola stereo bardzo dobrze wpasowywały się, tworząc niecodzienną całość.

W projekt zaangażowana była także altowiolistka Nadia Sirota, z którą Sigurdsson współpracuje od wielu lat. Ciekawostką jest też to, że wokalista Jodie Landau ćwiczył z żeńskim chórem! Surowy, czysty i precyzyjny głos Jodie’ego był najbardziej niezwykłym instrumentem okraszonym emocjonalnie intymnym tekstem. Landau oprócz manewrowania i rozwijania wokalu uderzał również w instrumenty perkusyjne. Wtedy poczułem pewną spontaniczności u wykonawców znajdujących się na scenie.

Ta spontaniczność znalazła rewelacyjne odzwierciedlenie w prezentowanych nagraniach, które oddały wir energii bez utraty jasności, jakości i barwy dźwięku.Dziękuję za tegoroczne Sacrum Profanum!