Zoharum Records

Nadrabiamy zaległości płytowe z polskiej oficyny Zoharum Records. W katalogu wytwórni pojawiły się wydawnictwa Rutgera Zuydervelta (aka Machinefabriek) oraz Roberta Skrzyńskiego (aka Micromelancolié).

Machinefabriek – „Dubbeltjes”

Ciężko jest nadążyć za ilością tworzonych projektów przez Rutgera Zuydervelta znanego jako Machinefabriek. Holender ma na swoim koncie mnóstwo znakomitych kolaboracji i na przestrzeni ostatnich lat współpracował z takimi artystami jak Steinbrüchel, Jaap Blonk Aaron Martin, Peter Broderick, Frans de Waard, Simon Nabatov, Mats Gustafsson, Steve Roden, Gareth Davis, Stephen Vitiello, Michel Banabila, Tim Catlin i wiele innych. Tym razem artysta postanowił zebrać w jedną całość różne i do tego rzadkie nagrania, które ukazały się wcześniej jedynie na 7-calowych winylach, 3-calowych CD-Rach i kasecie. Na płycie „Dubbeltjes” znajdziemy dwanaście kompozycji wyprodukowanych między rokiem 2008 i 2013.

Myślę, że najczęściej twórczość Machinefabrieka jest kojarzona w dużej mierze z muzyką ambient, nic bardziej mylnego. Kompilacja „Dubbeltjes” pokazuje bardzo szerokie spektrum działań artysty na różnych szczeblach. Dwa pierwsze nagrania („Huiswerk1”, „Huiswerk2”) powstały w oparciu o elektronikę, zapętlone brzmienia gitary i delikatne sprzężenia. W tych utworach Machinefabriek brzmi niczym jak Burkhard Stangl ze swojej ostatniej płyty „Unfinished. For William Turner, painter”. Z kolei w dwuczęściowej kompozycji „Hilary” i „Jeffery” mamy preparowane dźwięki puzonu Hilary’ego Jeffery’a z zespołu The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, gdzie całość oscyluje wokół współczesnej muzyki klasycznej i kameralistyki. Zaś trzy fragmenty „Ontrafelde Tonen 1,2,3” przenoszą słuchacza w świat muzyki ilustracyjnej, szczególnie w drugiej części za sprawą chóru, jaki pojawił się w tym nagraniu.

Utwory „My Funny Valentine” i „Oh Doctor Jesus” są reinterpretacjami znanych klasyków jazzowych, które Machinefabriek opracował wspólnie z klarnecistą Garethem Davisem. Największą perłą jak dla mnie jest ostatnie nagranie „Danse Des Loops” z delikatną porcją trzasków. Niezwykle melancholijny fragment z nutką orientalnego posmaku, który wciąga bezgranicznie swoją senną aurą i charakterystycznym niskim dronowym dźwiękiem.

Nigdy jakoś specjalnie nie zastanawiałem się nad tym, ale odnoszę wrażenie, że twórczość Machinefabrieka jest wciąż za mało doceniana. Niestety, ale postać Rutgera Zuydervelta najbardziej cenią sobie odbiorcy z dosyć wąskiego kręgu. Na dobrą sprawę jak dotąd – z niewiadomych do końca mi przyczyn – Holendrowi nie udało się wyjść poza ten zawężony obszar. Bez problemu można wyselekcjonować pokaźną grupę artystów, którzy potrafią wręcz przygnieść swoim potężnym dorobkiem i kiedy dojdą do momentu wydania 50 pozycji, zdecydowana większość słuchaczy przestaje interesować się ich twórczością. Wiem, że Rutger Zuydervelt nagrywa dużo, ale oczywiście nie zaliczyłbym go do grona nudziarzy i zapętlonych powielaczy pomysłów. Nie będę nawet starał się rozwikłać zagadki dotyczącej popularności Machinefabrieka, ale wiem jedno, że po wysłuchaniu krążka „Dubbeltjes”, a szczególnie kiedy usłyszycie utwór „Danse Des Loops”, czyli jeden z najlepszych ambientowych kawałków ostatnich latach, to z pewnością podrapiecie się po głowie i będziecie się zastanawiać, gdzie leży sedno problemu?

Moja ocena: 4/5

Strona artysty: www.machinefabriek.nu

Strona Facebook: www.facebook.com/pages/Machinefabriek

Micromelancolié – „It Doesn’t Belong Here”

Robert Skrzyński ukrywa się pod wieloma pseudonimami, ale wydaje mi się, że najważniejsze produkcje artysty sygnowane są aliasem Micromelancolié. Od lat publikuje swoją muzykę w oficynach na całym świecie, a także prowadzi net-labele (49manekinów, 77industry). Jego twórczość plasuje się gdzieś pomiędzy muzyką ambient, drone i noise. Album „It Doesn’t Belong Here” jest pierwszym wydawnictwem Skrzyńskiego w katalogu Zoharum Records.

Na płycie „It Doesn’t Belong Here” artysta wszedł niejako w dialog z tradycyjnymi pieśniami pochwalnymi, weselnymi i pogrzebowymi, choć oczywiście nie da się wprost odszyfrować poszczególnych fragmentów. I tak pierwsze nagranie „Wedding Songs and Funeral Laments” jest jak uniesienie wieka krypty, stanowiące przejście do znakomitej kompozycji „It Doesn’t Belong Here”, w której gościnnie pojawiła się Austriaczka Mia Zabelka. Skrzyńskiemu udało się, dzięki gęstym dronom i trzaskom, wejść w bardzo ciekawą interakcję z potężną barwą preparowanego brzmienia skrzypiec Zabelki. Z kolei miniatura „Greeting and Farewell Songs (in Three Parts)” dobrze wprowadza nas w klimat, jaki Micromelancolié przygotował w najdłuższym nagraniu „Greeting and Farewell Songs (in Four Parts)”. Wyraźnie słychać, że Skrzyński fascynuje się amerykańską odmianą minimalizmu i drone music. W tej kompozycji nie ma miejsca na stateczne rozwiązania, lecz na odpowiednio rozłożone w czasie i połączone ze sobą falujące drony, nagrania terenowe, elektroniczne przestrzenie i zsamplowany głos.

W utworach Skrzyńskiego można zaobserwować niezliczoną serię mikroprzesunięć, ciągłe odrywanie się od banalnej formy oraz swobodne przemieszczanie się w obszarze kilku estetyk. Na płycie „It Doesn’t Belong Here” pokazał, że oklepane formułki nie mają racji bytu, a mianowicie, iż muzyka z pogranicza ambientu/dark ambientu i dronów, jest pozbawiona ludzkich emocji. Artysta dzięki transowej elektronice wręcz wypuszcza z siebie potężny strumień emocji. Nagrania z „It Doesn’t Belong Here” nie są ani patetyczne, ani też nie stały się makabreską. Nie sądzę, aby autor miał zamiar kogokolwiek straszyć i rozśmieszać swoją muzyką, raczej skłaniałbym się w stronę rozbudzania wyobraźni u odbiorcy. Twórczość Micromelancolié mógłbym porównać jedynie do wyimaginowanego procesu odzierania snu z jego niedotykalnej formy.

Moja ocena: 4/5

Strona Facebook Micromelancolié: www.facebook.com/coughserenades

Strona Zoharum Records: www.zoharum.com

Strona Facebook Zoharum Records: www.pl-pl.facebook.com/zoharum

Zoharum na Bandcamp: www.zoharum.bandcamp.com/music